در این پژوهش تأثیر افزودن نانوصفحات گرافن عاملدار بر رفتار مکانیکی کامپوزیتهای وینیل استر/ الیاف شیشه مورد بررسی قرار گرفت. جهت توزیع مناسب گرافن در زمینه و ایجاد پیوند مستحکمتر میان گرافن، وینیل استر و الیاف شیشه، سطح گرافن توسط عامل جفتکننده تریآمینوپروپیلتریمتوکسیسیلان عاملدار شد. سپس کامپوزیتها به روش لایهگذاری دستی با نانوکامپوزیتهای حاوی درصدهای وزنی 0، 2/0، 4/0 و 6/0 گرافن عاملدار ساخته شدند. مطابق نتایج، نانوکامپوزیت حاوی 4/0 درصد وزنی گرافن عاملدار بهترین خواص را نشان داد. طبق نتایج آزمون خمش، نانوکامپوزیت حاوی 4/0 درصد وزنی در مقایسه با نمونه فاقد گرافن به ترتیب 63 و 28 درصد افزایش در استحکام و مدول خمشی از خود نشان داد. نتایج آزمون کشش به ترتیب 26 و 11 درصد بهبود در استحکام کششی و مدول یانگ را برای نانوکامپوزیت حاوی 4/0 درصد وزنی گرافن عاملدار نسبت به کامپوزیت فاقد گرافن نشان داد. مطابق تصاویر میکروسکوپ الکترونی، افزایش خواص مکانیکی میتواند مربوط به بهبود چسبندگی بین پلیمر و الیاف و مکانیزمهای چقرمهسازی در نمونههای شامل گرافن عاملدار باشد.